HASRETLİK

Günler geçince art arda,
Acýlar azalýr sanmýþtým .
Seni hatýrlatan her sözçük ,
Yarama sokulan bir çubuk .


O þöyleydi , o böyleydi ..
Sanki iþkençe eder sevdiklerim .
Bilmeleri lazým onun adý dahi ,
Yüreðimi parçalara böldüðünü .



Sebebsiz deðildi yaðan yaðmur .
Sebebsiz esmezdi rüzgar .
Gülmelerim olur delice
Ýçimde kaynarken hasretin ...
Sosyal Medyada Paylaşın: