Bin parçaya bölündüm yine Her birinde bir baþka þeytan debelenir Koparýp atmak isterim kök salmýþ elleri Çýkar düþüncemden Ne varsa kirli Temiz bir nehir akýyor ötemde Yýkanmak için vakit var deðil mi?
Yalnýzlýk ayaðýma dolanýyor Düþtüðüm yer öyle derin ki Düþüncelere tutunup çýkmak istiyorum Tersine bir kuyu Týrmadýkça en derine batan ben Çýkýþ nerde Karanlýk kuyu dibinde mi Iþýk diye gördüðüm ateþ tünelleri.
Yorgun düþüncelere sarýlýyorum Sus içimde depreþen þehvet. Neydi bulduðum Onca güzel söz dururken Bataklýk güllerine sürünmek Kendini bilmeden Bildirmeden yürümek.
Sabahýn ýþýklarý Her bir hüzmesi vurdu karanlýðýmý Acýyla düþtüler birbir Cesetleri bir siyah nokta Belli belirsiz Hafýzamdan silinip gitti.
Nasýl unutuþ kendini Yine döndüm fýtratýma, Toplayýp kýrýk dökük ne varsa Yürüdüm hak ile en yükseðe Yýlgýnlýklarým döküldü ardýmda Öyle ki: Beni baðlayan Ýçimi kaplayan karanlýk Vahyin nuruyla aydýnlaþmýþ.
Nasýl bir sevgi Ne yere Ne göðe sýðar; Sadece kalbimin içinde O büyük sevgiye yer var.
(Temmuz 2011 Ýstabul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.