Duruldum

Bin parçaya bölündüm yine
Her birinde bir baþka þeytan debelenir
Koparýp atmak isterim kök salmýþ elleri
Çýkar düþüncemden
Ne varsa kirli
Temiz bir nehir akýyor ötemde
Yýkanmak için vakit var deðil mi?

Yalnýzlýk ayaðýma dolanýyor
Düþtüðüm yer öyle derin ki
Düþüncelere tutunup çýkmak istiyorum
Tersine bir kuyu
Týrmadýkça en derine batan ben
Çýkýþ nerde
Karanlýk kuyu dibinde mi
Iþýk diye gördüðüm ateþ tünelleri.

Yorgun düþüncelere sarýlýyorum
Sus içimde depreþen þehvet.
Neydi bulduðum
Onca güzel söz dururken
Bataklýk güllerine sürünmek
Kendini bilmeden
Bildirmeden yürümek.

Sabahýn ýþýklarý
Her bir hüzmesi vurdu karanlýðýmý
Acýyla düþtüler birbir
Cesetleri bir siyah nokta
Belli belirsiz
Hafýzamdan silinip gitti.

Nasýl unutuþ kendini
Yine döndüm fýtratýma,
Toplayýp kýrýk dökük ne varsa
Yürüdüm hak ile en yükseðe
Yýlgýnlýklarým döküldü ardýmda
Öyle ki:
Beni baðlayan
Ýçimi kaplayan karanlýk
Vahyin nuruyla aydýnlaþmýþ.

Nasýl bir sevgi
Ne yere
Ne göðe sýðar;
Sadece kalbimin içinde
O büyük sevgiye yer var.

(Temmuz 2011 Ýstabul)

Sosyal Medyada Paylaşın: