istanbulu ben
bu yüzden sevmiyorum
üzerime çýð gibi düþtü koskoca þehir
sorana suadiyede yaþýyorum diyorum
böyle yaþamak olmazki biliyorum
iþte ona bu þehirde yüreðimden vuruldum
þimdi yok
büyüttüm içimde hasretinin acýsýný
artýk
bu þehirde onsuz yalnýz kahroluyorum
oysaki
yüreðimin pýnarýnda bir kuðu gibi
yaþ olup gözlerimden o zaman akmýyorduki
artýk hayat beni
ya bir divaneye döndürür
ya da yakýp yakýp söndürür
bitmeyen gecenin karanlýðýnda
kýrgýným ona
paramparça yüreðim onsuz
yokluðunun telaþýndayým
adýna bir çeþme oldu gözlerim
sonsuza kadar akacak sessiz
yalnýz tükeneceðim
ey yedi tepeden olma þehir
seni ben bu yüzden sevmiyorum
sen benide kendin gibi þu dünyada eþsiz býraktýn
gönlüm volkan gibi gözlerim artýk kandolu nehir
iþte ben istanbulu buyüzden sevmiyorum..................