Evsaf-ı İnsan-ı Âli
Bize fazla zeki deðil, akýllý insanlar gerek;
Ýmâný tam olanlarda Allah için çarpar yürek...
Güçlüdür haddini bilen ve yetingen olan insan,
Özentisiz yaþayana zarar vermez sürçülisan...
Herkes ‘büyük’ olabilir, ‘yüksek’ olmak asýl olan;
Kibirsiz ve kuruntusuz, yüreði sevgiyle dolan...
Yitirme sakýn özünü, hep barýþýk ol kendinle;
Haþir neþir ol harsýnla, yücel engin kültürünle...
Güçlü yetiþ ve muhkem kýl, mutlak aðýr olsun gölgen;
Mekârim-i ahlâk içre olmayasýn hiç övüngen...
Vefakâr, sözünün eri olan kazanýr itibar;
Diðerkâmsan, müstahaksýn özde duymaya iftihar...
Azim, sabýr, kararlýlýk, nikbinlik ve biraz gayret
Varsa, nasýl baþarmazsýn, aksi hâlde nice hayret...
Hassasiyet, mahcubiyet, hüsnüniyet hasletindir;
Haddini bilemiyorsan, bu da senin gafletindir...
Asaletin kazandýrýr, eyyamcý deðilsen sana;
Ýlmeylemen ibadettir ol suret-i Hak’tan yana...
Öz saygýný, öz sevgini hiç zayi etmezsen eðer;
Mukaddes varlýktýr insan, saymaya sevmeye deðer...
(Ocak, 2005)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.