Sahildeyim Denizi seyrediyorum dalgalarý Gökteki yýldýzlara bakýyorum Yaslanýp Zührenin göðsüne bir sigara yakýyorum.
Biliyorum Akýp giden bunca kalabalýk içinde yalnýzým Yýldýzlar kadar... Yalandan gülümsüyor yüzüme martýlar Ben yalandan dalgalara taþ atýyorum Bir gerçeði yüzüme çarpýyor rüzgar Biliyorum Sustuðum kelimeler kadar gerçek olacak Bundan sonra söyleyeceðim yalanlar.
Sonra kýyýya çarpan bir kabarcýkta suretini görüyorum Öyle yorgun öyle güzel Bir sahilde sanki yeniden doðuyorum kendimden Toprak nasýl uyanýrsa sessizliðinden Doðuyorum bir gerçeðin olur olmaz yerinden.
Derinlerde bir yerlerde içimde Harbin gizemini yaþýyorum Ta hücrelerimde yaþýyorum bir savaþýn en kýyasýya halini Arkama bakmadan koþuyorum Koþuyorum zihnimden suretin kaybolana kadar Kendimden kaçýyorum Ya da senden Kaçýyorum Ama nereye kadar?
Baþýmý gömüp ellerime Tekil depremlerden geçiyorum Derin bir nefes alýp sükunet çekiyorum içime Daðlarla vuruþurken zerrelerim Acýmaya baþlýyorum kendi halime.