SON
SON Son bir defa daha görmeden gözlerini,þehrin ýþýklarý kapanmadan
Ay ýþýðý denize yüzünü asmadan
Bir baba þefkatiyle sarýlmak istiyorum sana
Yüreðine huzur býrakýp,ruhunu yanýma alýyorum
Son bir defa bakmadan gözlerine elveda diyorum
Seni emanet ettiðim bu þehire
Ýnsanlarýn gözlerinde býraktýðý izleri görebiliyorum
Sessizliðinde seni duyabiliyorum
Gün geceye býrakýrken kendini
Þafak nasýl söker,için nasýl dökülür biliyorum
Yastýðýn,yorganýn dört duvarýn dili olsa
Yüzündeki tebbesümün aðýrlýðýný biliyorum
Vursan kendini rüzgarla beraber dalgalara
Kum taneleri güneþimi beklermi
Yaðmur topraða tohum sorarmý
Varlýðýn deðerini kaç kiþi bilir
Bir kýz tanýyorum avuçlarýnda umutlar
Gözlerinde gizlerle içindeki sevgiyi besleyen
O kýz’ki yüreðinde ne fýrtýnalarý dinderen
Bir umut gözlerinde,mum yakmýþ hislerine
Gözyaþlarý içinde ne tokatlar patlamýþ mutluluða
Avucunda cam kýrýklarýyla elleri kan içinde
Ne çýðlýklar atmýþ,gözyaþlarýný paylaþmýþ yastýðýyla
Elveda çek benim gibi gece þehri terk etmeden
Son defa fýsýlda sessizliðini diline kilit vurup...
pOlen... 16.05.2011 Pazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.