izmir ağlıyor

bak hala izmir kokuyor saçlarým meltemlerine ibret direniyor bu defa nahoþluðum
tutsak gecelerine dalýyor bir efsane oluyorum koca þehrin hayali beyhudeliðinde
dön diyor yanýyor körfezin yýkanmýþlýðýna talip aþksýzlýðýn neferi
insan kalabalýðindan esaretim düþüyor bornovalara seviþme tadýnda onca çýlgýnlýk
telaþý kaybolmuþ ellerde yokluðumun son türkülerini demliyor sevdiðim çaybahceleri
kýsýlmýþ gönül sesinde öznesi kaybolmuþ öksüzlük telaþda ayak seslerinden acilen
cilveleþmeler giriyor kordon boyu gecelerden bensizliðin özgürlük kuytularýna
her dogan güneþi umutla beraber selamlardýk izmir semalarýnda fasýllarla oysa
alýþýyordum sana izmir alýþýyordum
dönülmez karþýyakalarýn uzaðýndan selamlýyor artýk anýlar grinin vapurlarýný
asfalt sýcaklýðýnda öpüþmeler kýþ mevsimlerime attý görüyormusun hoyratlýðýmý
gittim ben izmir gittim
zeybek havasýnda beklemiyor bak saat kulesi gözlerimin kahverengilerini
saðanak varmýþ bu aralar dalýyorum öylesine bir damla mazinin özeline
izmir bana aðlýyor ben aðlýyorum izmire

berrin korkmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: