ay tutuldu gözlerimde bu akþam
tuhaf anlaþýlmaz karanlýðýn içine düþtü gece
yüreðime vampir yarasa gibi asýlmýþ acý
bütün kehanetler boþa çýkýyor
yine deprem yine afât yine acý
kim doðru söyler kimdir yalancý
insan sadece þu dünyaya yabancý
kýlýný kýrk yardýðým zaman kayboluyor
ölüm kol geziyor canlýlar dünyasýnda
kýsmete baðlanmýþ yaþam
bir bilinmeðene koþuyor yürekler
ahðam kesilmiþ hikayeler tutarsýz
hep ayaz var bu ülkede hep soðuk
hangi mevsim umurundaki ölümün
bu evrende kendimi avutuyorum
isteseydi hep gündüz olmazmýydý hayat
ben gündüzleride uyuyabiliyorum
ne beni sevmelerinin / ne de beni sevmemelerinin önemi var
mutluluk oyunu oynanan bir sahne
son perdede buz gibi bir bedenle düþüyor topraða aktör
son alkýþ sesini bile duymadan yolcu
çok düþündüm ne olmalýydým
bir tek þey kaldý aklýmda fani olmamalýydým / ya da
suçlanýp sürgüne gönderilmeme sebep olmamalýydý
ya da aklým olmamalýydý hayat..................!
börtü böceðine
yapraðýnla tanýþtýðým mutluluk diye alýþtýðým hayat
tek mevsim var burada o da yalnýzca ölüm
boþver yapýlacak bir þey varmý diye bile düþünme artýk gülüm.........
hayat son perdesi yalnýzca beyaz örtülü bir ölüm.............!