Dünya gelip geçicidir, orada en olduðumuza güvenmemeliyiz,
Gün gelir ansýzýn kendimizi dört kollunun üzerinde bulabiliriz,
O da bir þanstýr aslýnda, sýralý ölümse yaþadýðýmýz ödül sayýlýr,
Aksi ölümler de vardýr ki onlarý düþünmek bile zulüm sayýlýr...
Dünyada bunca keder bunca acý nedendir diye sormak lazým,
Sormaktan öte, durup üzerinde sürekli tefekkür etmek alzým,
’Düþünüyorum, o halde varým!’ demiþ tarihte bilinçli olan biri,
’Düþünüyorum, o halde vurun!’ diye de cevaplamýþ baþka biri...
Var olsa da vurulsa da düþünme nedeniyle bence þehit sayýlýr,
Kalbinde iman kýrýntýlarý bulunuyorsa cennet ehli de olabilir,
Her ne olacaksa Yaradan bilir, ondan baþkasý hikayedir bize,
Her ne yaþayacaksak yakýnýndayýzdýr ama yine uzaktýr bize...
Ölümlü dünyadýr bu, ötesini berisini düþünmekten vazgeçelim,
Dünyaya nasýl gelmiþsek yine ayný þekilde gideceðimizi de bilelim,
Beyaz bir zýbýnýn içinde debeleyen bacaklarýmýz yine uzanacaktýr,
Üzerimizdeki yine beyazdýr ama onun adý da zýbýn olmayacaktýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.