dili olmayan yazıtlar vardır dillilere

harman yeri kadardý karýn eridiði yer
býldýr’dan kalan ölü otlarý topladý
kýrdý ýlgýn’larýn kuru dallarýný
inadýna buðulandý toprak
uzak konuklarý vardý...


dilsizdi doðuþtan
tek harf bilmeyen ve konuþamayan
telaþý vardý saðýr izzet’in
köy nereden bilecekti
onbir günü vardý samanlýk direðindeki çiziklerde
çalý bülbülü gelecekti...


takýldý kabayel duasýna gidenlerin peþine
herkes deliksiz beyaz daðlarýn
o içindeki harman’nýn derdinde...


ziyaret tepesi bu boþ göndermez el açaný
kurda kuþa daðýtýlan kömbeler
bir de edilen yedi kurbaný
kustu kabayel akþam çökende
o yýl ilk defa güldü izzet
sarýlarak deðneðine...


patladý nergis soðanlarý yörep’in yüzünden
ýlgýn’nýn birkaç adým ötesinden
tehirli geldi beklenen
harp sahalarýndan uçmuþ
belliydi cüssesinden...


anlardý kursaðýnýn þiþmesinden demeler dediðini
en yanýk deyiþlerini ona söylediðini...


kaþlarý virgül oldu saðýrýn
gözleri nokta
ufka
öylece bakmakta
ayraç yaptý dönerken köye beline sopasýný
oda biliyordu
þiir yazmasýný...







kasým






Sosyal Medyada Paylaşın: