sonbahara kalem tutdum ben yalnýzlýðý roman yapýp ,yaktým dostlarý en olmadýk zamanda aradým yarime bir buse konduramadan kaçtým uçuk bir hayat boþ vermiþ bir zaman tutamadýðým el vakitsiz ayrýlýk ölümü kucaðýma kondurdu hayatý hatalarla donattý kim kaldý geride hüzün mü? ayrýlýk mý? yoksa kiþileri kaybolmuþ bir fotoðraf mý? karýþýk bir tarif diliminde zamansýzlýk kavramýný arýyorum þimdinin ne hük mü var kaybettiðim gençliðimi yanýyorum
artýk her þey bana düþman yazdýðým kalem tutduðum kaðýt dokunduðum çýplak ten elerime düþman.
ben her gece kabuslarla uyanýrým bir kadýn gibi altýma aldýðým hayat zevk çýðlýklarýný býrakamadan tadý aðzýmda kaldý bayat...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ENDER_SARİPAVRİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.