Pencerem açýk Rüzgâr esiyor kuzeyden Birazdan tenimden öpecek Ölü bir deniz mavisi Gözlerime çökecek… Ne hüzündür ne de keder… Bilmiyorum Tanýmý yok gibi Bu tuhaf halimin Belki bir boþluðun adý Belki de Ötesizlik…
Gece yarýsý bir zaman Kül tablamda yüzen/ölen Ýzmaritler! Ve duman altý olmuþ odam O da benim kadar dargýndýr Hayattan Uyumuþ binlerce çocuk Renkli düþleriyle, Ve ben genç ama huzursuz Çýrpýnmaktayým...
Üþüyorum; Rüzgar esiyor kuzeyden Çarþafým kefen gibi aðýr Ve aðýr aðýr sýzýyorum Karanlýk dolambaçlarýma Ýki camdan gözlerim yoruldu Sabaha yakýn bir saatte Uyuyup da ne yapmalý/yým Acýlarýmýn kutsallýðýndan Bir daha mý yakmalý Resimleri Veya kendimi?
Pencerem açýk, Kuzey rüzgârý eser…
… Kapým kilitli… Yasak bölge kalbim/ aþk giremez!
2011@H.R
Sosyal Medyada Paylaşın:
DemAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.