Fuzuli bir umutsuzluk çöreklenir üstüne Sukut edersin, boyun eðersin Kabullenir, kendini kalýba sokarsýn Ateþ çemberine hapsolmuþ gibi ... içerden bakarsýn uçuþan kara dumana…
Ansýzýn esen rüzgar alevi yutmuþ Çemberin dýþýna çýkan umutsuzluk Savrulmuþ dört bir yana Sonra, umut olmuþ Bugüne selam vermiþ, yarýný okþamýþ. Nihayet…
Hayat öyle bir anda gülümser ki insana anlayamazsýn. Tam umudunu yitirdiðinde kendini hapsetmiþken duvarlara, kalbin yeniden atmaya baþlar. Garip bir soluk… Daðýlan takvim yapraklarý sýraya koymaya baþlar. Sen de yaðmurun saflýðýyla yoðururmaya baþlarsýn topraða düþen umut tohumlarýný, Ya sonra? …içli bir nefes…
Sosyal Medyada Paylaşın:
ygtkrc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.