makas atarken þarkýlar sevinçlerime kanadým, oluk oluk kentin caddelerine.. yok yereydi aþk, gereksizdi anlamadým...
vücut dilim susarken yalnýzlýða üstüme düþtü bulutlar yazlýk filmler gibi ýslandým... kurumaya býraktým kendimi sonra askýda kaldým...
geçti zaman ... rüzgar esti bir kalpten hazýrlandý aþka beden ruh eksik olunca hicaz kaldý geceler söylendiler derinden zaten hep yok yere aþk bu istek neden.?..
eylül ayazýný yutan ikindi parça parça dökülür topraða ölmek üzere olan sarý yapraða þarký söyleme zamaný þimdi....
herþeye raðmen ben inatla ve hiç kere mutlu olmak adýna kendimi aþka adýyorum durdurun beni.... Sosyal Medyada Paylaşın:
hayaletsuvari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.