Kýsa cumhuriyetimizin uzun bir darbe tarihi vardýr,
Elden gelecek olsa her on yýlda bir darbe yapýlacaktýr,
Darbeleri yedikçe bazen olumsuz yönde etkileniyoruz,
Bazen de dikkat edip kendimizi gözden geçiriyoruz...
Bu korkudan yapýlýr aslýnda, kendisi yiyecek zannedilir,
Hezeyanla davranýlýp ötekinden önce harekete geçilir,
Her zaman askeriyeden gelmez, vuran sivil de olabilir,
Her zaman fiziki olmaz, psikolojik darbe de indirilebilir...
Diyorum ki darbeciye: Ey korkak! Dön de kendine bak!
Karþýndaki iyi niyetli biriyse eðer sanma ki o bir salak,
Bütün darbeler iade edilmeli, vuran kendisi de vurulmalý,
Sessizlikteki haykýrýþlarýyla kendi kulaklarý týkanmalý...
Böylesi insanlar dünyanýn güzelliklerini görememekte,
Gözleri var ama onlar için gereken nur ýþýyamamakta,
Akýl da var kuþkusuz, beyin girintileri düzleþmiþ sanki,
Bu düzlükte ilerlerken fikirler de ayný, düzleþmiþ gibi...
Darbeleri sevmem, etkiye tepki özelliði vardýr onlarýn,
Tepkiyi severim, gereklidir düzelmesi için darbecilerin,
Bu kurumdan neþet etse de aynýdýr fertten de olsa ayný,
Zulüm kurumdan da gelse aynýdýr fertten de gelse ayný...
Çocuklar da var, onlar da küsünce artýk oynamýyorlar,
Belki de büyüklerinden böyle olmasý gereðini duyuyorlar,
Mümkündür, onlar ne dese uygulanmasý gelenektendir,
Bir kulak týkanacaktýr ki ses öte yana gitmeyecektir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.