DİL-ÂRÂ / 7

*****************Görmezse insan altýn bir tasla sunulmuþ ahvâlini
*****************Yalanlamýþ olur hem geçmiþini hem istikbâlini





Bir þarký tutturmuþum dilimde yalnýzlýk var
Mestâne kaldý mekân lerzân umutlar kaçtý
Kýrýldý yelkovanlar ferdâlara düþtü nâr
Zamaný yedi akrep etrafa zehir saçtý
Fýrtýnalý sevdalar baþýma iþler açtý


Yansýsam yýldýzlarla güvercinler misâli
Kamera bozulmasa çalýþsa kanýt için
Kutlu haberler salsam ilkbaharlar emsâli
Nehirler kurumasa yaþasa yanýt için
Nâmeyi yemese kurt ulaþsa umut için


Rengârenk bir mehtâba ýþýk versem ân gibi
Uslansa deli gönlüm kahkahalar atarken
Damarlarda dolaþsam efsûnlaþan kan gibi
Hicrâný yense seher karanlýðý satarken
Kirpikler nurla aksa yanýlgýlar yatarken


Gurur sancaðý düþse müsvedde olsa beden
Haykýrsa dudaklarým dinse bu zalim hasret
Hýçkýrýk dolu kubbe fezâya uçsa birden
Ansýzýn gülüþünle ruhumu sarsa hayret
Ben seninim Dil-ârâ aþkým sana emanet



Dursun Tiftik

Sosyal Medyada Paylaşın: