Bilmiyorlar

Dil ucuyla sorulan nasýlsýn sorularýna

Kanarken içimde bir yerlerim

Hep iyiyim dedim

Biber sür dudaklarýma

Yalancýyým ben anne


Bilmiyorlar


Sen biliyor musun

Mezar taþlarýna neden kol yapmýyorlar ?


Elma þekeriydi sevgiler

Benim deðildiler

Benimmiþ gibi yaptým

Kes bileklerimden

Sende kalsýn ellerim

Hýrsýzým ben anne

Çöl kadar kurak gözlerim

Gözlerime aðla anne

Ne kadar kalabalýksan bende

O kadar ýssýzým anne

Öyle açým ki sana

Gözümü doyurmuyor topraðýn

Kýzma bana

Arsýzým anne


Saçlarýma bir defa dokunsaydý ellerin

Kurak kalmazdým bu kadar

Ben de ýslanýrdým yaðmurlarda

Diðer çocuklar gibi

Kaðýttan gemilerim

Yüzerdi sularda

Ellerim tanýþýrdý çamurla

Topraktan olmazdý evin

Çamurdan evler yapardým sana

Sonra

Soluk benzime inat

El yapýmý güller açardý yanaðýmda


Çeyizime ördüðün allý pullu oyalarla

Oyalarken çocuk ruhumu

Adý intihar olan

Kestirme yollardan

Gelmeyi düþündüm sana

Yaþýyor gibi yaptým

Bir tepeye gömdüm çocukluðumu


Bilmiyorlar

Sen de bilmiyorsun

Ana kucaðýnda geç büyür çocuklar

Anasýz kalýnca ansýzýn,

Kansýz cansýz büyüyorlar

Sen olsaydýn yanýmda

Bulanmazdým günaha

Masum kalýrdým

Bir çocuk kadar


Bilmiyorlar

Caný yanýnca insanýn

Sol yaný acýrmýþ

Ben nasýl bir insaným anne

Yok mu benim sað yaným

Dualarým sanadýr her gece

Kuru kalmasýn diye topraðýn


Biliyorum

Yeþermez topraða gömülen can

Dilerim yeþerir topraðýn

Mezarýna nur yaðsýn ANNEM




Sosyal Medyada Paylaşın: