Sən bir yýðýn çiliklənmiþ yarýmçýq cümləsən. Nə bitirmək nə də birləþdirmək keçir könlümdən.... Sən uzun saclarýmda dolaþýb qalmýþ bir ovuc baxýþsan. Artýq saclarýmý kəsmiþəm... Sən dodaqlarýmdan qopub düþən təbəssüm parçalarýsan. Paylamýþam səni parca-parca tez-tez qarþýmý kəsən donuq gözlü dilənçilərə...
Ýndi nə var olmaða hazýrsan, nə də yox olmaða qovuþmusan. Sadəcə çox uzaqlarda, sonsuzluqda üfüqün dənizə birləþdiyi yerdəsən....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Türkan Zamanova Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.