Karanlýk çekince perdesini Bir korkuyu bölüþürdü yürekler...
Her yýldýz kayýþýnda Gözler hüzünle kendine gömülür Dil uyurdu, dilde söz Uyurdu algýlar Uzaklarda bin günah ölürdü.
Bir kadýn vardý Bir adam Þiirlerden fal tutan... Sesleri orman büyüklüðünde Sesleri güneþe uzanan Geliþlerle kavgalý Gidiþlerde can bulan Gecenin tam ortasýnda Sýrtlarý duvara dayalý Bir kadýn Bir adam.
Saati baþ döndürücü bir hýzla savurup Þafaðý çoðaltýrken zaman Bir kadýn bir adam Tedirgin ve ürkek geçerlerdi Bir boyun eðiþle girilen kapýdan En korkulan gerçeði umursamadan...
Bir kadýn vardý Kökleri hayata uzanan Gövdesi ateþ Dallarý zehir...
Bir adam vardý Hayatýn topraðýnda çiçek açan Rengi günah Kokusu yasak Korkusu rüzgarla uçuþan.
Bir kadýn bir adam vardý Susan... Bir kadýn Bir adam Konuþtukça kaybolan. Sosyal Medyada Paylaşın:
izmirim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.