puslu gece, baharýn yaza kararsýzca geçiþinde. týpký deniz gibi mevsim de bu aralar; ne yaptýðýný bilmemecesine sümüðünü akýtýp duruyor bakýmsýz çocuklarýn. ve biz; ne sümüðümüzü doyasýya yaladýk mutlu çingene çocuklarý gibi ne de apartman çocuðu olabildik tam anlamýyla. savurdu rüzgar düþtük yelin önüne. kadere de razýlýk varmý dersin biraz? ya da korkaklýk? cürret edemedik galiba gözümüzü karartamadýk anassýný satayým þöyle vira vira yelken açamadýk…
Sosyal Medyada Paylaşın:
honur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.