ÇOCUK KALSAYDIM

Büyümeseydik habersizce yaþardýk...
mavi sulara akan petrolü bilmezdik.
balýkcýnlar yaþamak için çýrpýnýrken içimiz acýmazdý,
hayvanlara postu için kurþun sýkýlýrken
haberimiz olmazdý
büyümeseydik
buzullar erirken koyoto,dan haberimiz olmazdý.
ormanlar yanarken
daðlar taþlar satýlýrken
nehirler þelaleler peþkeþ çekilirken
sahiler parsellenirken böyl dertlemezdik
çocuk olsaydým
iþci örgütsüz sermayeye yem olmuþ demezdim
tek tek yutulmuþ
köylü kentli
sömürülmeye alýþmýþ insanlar
uykuda herkes
fikir üretenller prangalý
ayaklar bilekler zincirli.
konaþanlarýn makaný hapis
çocuk olsaydým yazmazdým bunlarý
ah ulan aþk meþk
sevgililer günlük maddiyat önde
aþk yok sevda yok .
hatýr yok gönül yok
saygý yok
deðiþmiþ insanlýk,
ah küçük kalsaydým,
görmezdim duymazdým þerefsizlikleri,
kafa yormazdým,
beynim sulanmazdý,
isyan bayraðý açmazdým,
çocuk kalsaydým,
tertemiz pak hayalde yaþýcaktým,
yüreðim de böyle zehir akmýcaktý
damarlarým böyle gerilmicekti,
ve buðlu camdan perdesi çekik gözüm dýþarýyý görmücekti
daha rahat soyacaklardý memleketimi
iyiki çocuklar için büyüdüm

irfan kökten
Sosyal Medyada Paylaşın: