bakýr bozgunlarýna uðrarken günlerim bir sen oturursun içime bir de dünlerim esirgeme kulundan gözlerini dünlerimi nasýl silerim...
kadana nallar gibi dövme mýhlar rüzðâr doldurur nazilli perdelerimi her zerremi yoklar sýzýlarda gezginim ne seni düþlemekten ne de mýh sýzýsýndan bezginim...
gece mesaisi bu demircide gayret bende sabýr o kerre ben didem derdindeyim her tükürmesinde balyoz sapýna daha çok daha çok sendeyim...
haþa mimlenmiþiz ne dilimiz varýr ne elimiz uzanýr çýplak nesirler için hokka’ya yoldan düþürürler besmelesiz duvak açaný yol bu ya, neyleyim pas’a durmuþtur ezalarý bencileyin...
kuzeyin kýzý vermiyorlar baþka saman kâðýdý üstlerine alýyorlar hep seni yazdýrýyorlar...
anladýn mý
kasým
Sosyal Medyada Paylaşın:
uranus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.