var oluþun çaresizliðin kendine ve sende yaratýlanlara karþý boyun eðmiþliðin isyanlarýnla ah insan ah insan …
dünden bu güne hiç dinmeyen sýzýlarý yüreklerinde ve sýrtýnda taþýdýðýn ki, kaný damlamaktayken o dost bildiklerinin hançerleriydi hepsi yazgýnda yazýlmakta hala eski bir hüznün hiç bitmeyen hikayesi
bilsen ki yerin yurdun yoktur hiçbir yerde ne malda ne mülkte geçer hükmün biraz kül, biraz da duman hepsi hepsi bütün yazgýn böyle yazýlmýþsa ki, o ilahi kanun
deðiþtir haydi deðiþtirebilirmisin? …
bilsen ki yanmaktasýn narý ateþlerde külün savrulmakta dumanýnda çýðlýk çýðlýk gözyaþlarýn bari gülümse biraz ah insan ah insan …
haydi gülümse gülümseyebilirmisin? …
/unutulmuþ ne varsa sevgiden geri kalan/ /bir kadeh þarap gibi içilmiþ þarkýlarda/ /Bütün ýþýklar sönmüþ terk edilmiþ hatýran/ /Bir senin aydýnlýðýn karanlýk sokaklarda/
ah insan ah insan …
bunca karanlýðýn içinde bir mum ýþýðýna bile ihtiyaç duyarken kaybolur bir yerlerde orada þurada burada faili meçhullerde kul ellerinde taammüden kula kul edilirken
sözde insanlarýn karanlýðýnda beyhude yere insanlýðý ararken …
acýyorum iþte bu acýnasý haline çok yazýk ve, merak ediyorum acaba ne zaman dost olabileceksin kendi neslinle
ey insan ! insan …
bunlarý hem sorar hem de, söylermisin kendine ? ...
Mert YIGITCAN 23 haziran 2011 istanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.