Nankörcağızım

Akþama kadar uykudan düþtü
zavallý gözümün kapakçýklarý
Dizlerim dermandan kesildi,çöktü
O’nun pes etmedi ayakçýklarý

Akþamý ettikte soluk soluða
Ayrýlýk saati geldide çattý
Bir bahane gerekti bu çocuða
Ne söylesem hep kabahatti

Hiç mutlu etmedin bugün sen beni
Dedi,inkâr etti göz göre göre
Altý yýl sýrtýmda taþýdým seni
Dedimde söylendim ’þirin nanköre’

Kahrý hoþ,lütfu hoþ nankörcaðýzým
Ýkinci baharým,ihtiyârlýðým
Dilimden düþmeyen bahtiyarlýðým

Ellerin elimden çekipte gitti
Yanaðýma bûse kondurdu gitti
Sosyal Medyada Paylaşın: