Hayat Kasığında Gizlenir Umutlarım

Issýz gecenin koynuna
Rotasýz rüzgârlar girerken
Yokluðuna yazdýðým mektuplar
Sinemin ateþinde yanýyordu

Efkârýna yakýlan sigaralar
Parmaklarýmýn arasýnda sönüyor
Yalnýzlýðýmýn adýna gözlerin, gözlerimde kapanýyordu

Üþümüþ aþkýn ellerinde titrerken bedenim
Yüreðimde yeni doðmuþ bir bebek aðlýyor
Ve
Tüm utangaçlýðým sýfýr numara patiklere sýðýnýyordu

Sana tutunmak için uzanýrken ellerim
Göðsümün üzerinde top mermileri patlýyor
Nedensizce avuçlarým terliyordu

Ýki damla yaþ süzülürken dudaklarýmýn üzerine
Yüreðimden kalkan sancýlar
Yalnýzlýðýmýn sulaklarýnda hayalini büyütüyordu

Adýný koyamadýðým sen
Damarlarýmýn karanlýk þehirlerinde
Öfkeli saðanaklara tutulurken
Titrek gölgeler arasýnda yarýnýma düþüyordun

Hayatýn kasýðýnda gizlenirken umutlarým
Yorgun bakýþlarým arasýnda gün karýþýrken geceye
Ýçli nefes çekiþlerim
Kemirirken sensiz düþlerimi
Alaycý gülüþlerin gün batýmlarýnda susuyordu

Ve
Tuzla ovulmuþ yaralarým
Kan býrakýyordu ellerime
Gece ýþýðýný söndürürken ay yüzüne
Kýzgýn kumlar ayaklarýmýn altýnda soðuyor
Aþk adýna yasýný tutan bedenim
Sarhoþ naralarý altýnda karanlýk bir köþeye kývrýlýyordu
Gece bana susuyor, ben ise sana susuyordum

Nurettin Aksoylu


Sosyal Medyada Paylaşın: