Sesini çok özledim; gözlerine hasretim
Ýnan kendimle bile konuþmuyorum artýk
Bendeki sensizliðe, asla yok cesaretim
Dokunma gözlerime, ufuk gibi bulanýk
Sokaklarý dolaþtým; gözlerim dalgýn dalgýn
Gönlü avutamadým, bugün ne yaptýmsa da
Zâten eskiden beri, hicrâna hayli dargýn
Gidenler gitti iþte, kul gibi taptýmsa da
Adýný andýðýmda, bir gör onun hâlini!
Þýmarýyor âniden yetim çocuklar gibi
Bir bebek gibi alýr, koynuna hayâlini
Sever onu her gece tenini koklar gibi
Artýk bastýramýyorum, kalbimin isyânýný
Âh minel aþk! nidâsý, kulaklarýmda sâdâ
Sevdan sarmýþ gizlice, içimin her yanýný
Sana maðlubiyetim sükûtumda hüveydâ
Bir kere seni duysam, susar sessiz feryâdý
Sensiz gecelerde biz, bir yetim gibi kaldýk
Bak yemin ediyorum, sensin onun muradý
Sensiz gecelerde biz, þu dünyada bunaldýk
Bir kere seni görsek, biter ýzdýrabýmýz
Yýldýzlar karanlýðý bir senin için kovar
Dönüþün þerefine, akar aþk þarabýmýz
Hayalin de gelir ve buz ellerimi ovar
Soner ÇAÐATAY 22 Haziran 2011 / Wuppertal / Almanya
Kelime:
Hüveydâ: Belli, açýk, görünen
Not: Þiirime tatlý sesiyle duygu katan Gam_Seli’ye kalben teþekkür ediyorum.