HENGAME

Can havliyle yaptýðým bu son davetim olsun,
Kapým açýk, ya sen gel; Ya da ecel buyursun...

Varlýðýn baharlara, acýn zemheriye eþ
Ne mevsimler soldurdu sensiz doðan her güneþ.

Gözyaþýný içine akýtmak bir hüner miþ...
Benim aðlama hakkým, doðarken sona ermiþ.

Bir zamanlar, daðlar da gezip dolanýrlarmýþ;
Ben gibi beklemekten isimleri ’’dað’’ kalmýþ.

En güzel yamaçlarým þimdi sesine muhtaç
Ya vadi ol sinemde, ya baðrýmda tünel aç.

Dönüþün kul hakkým sa, borçlu kalmak istemem!
Bedeli caným olsun... Makbuz almak istemem...

Ömür trafiðinde ne ölü, ne diriyim.
Hayâti ehliyeti alý-konmuþ biriyim.

Adýmý ’’dul’’ koyacak menzile koþuyorum
Doðarken evlendiðim hayatý boþuyorum!

Çok denedim, olmuyor. Aklýmdan çýkmazýmsýn.
Bir sigaram, bir de sen... Olmaz sa olmazýmsýn.

Hasretini Üç öðün soframda hazýr buldum
Gözlerin katýk oldu, Elhamdülillâh doydum.

Bu koma dan kurtulmam sensiz zor görünüyor
Mendilim, kan-kýrmýzý rengiyle övünüyor...

Öyle bir hengâme ki, tahrip gücü sýnýrsýz...
Bana kalsa beklerim; Azrail çok sabýrsýz...

Kullandýðým ecza lar, zamandan bi-haber miþ.
Son kullanma tarihi geçen yaz sona ermiþ.

Yaptýðýn cinayete intihar süsü verdim,
Bin defa doðup ölsem, yine seni severdim.

Çek pimini vuslatýn... Þarapnel istiyorum!
Sana diyet olacak, ne canlar besliyorum...

Can havliyle yaptýðým bu son davetim olsun,
Kapým açýk, ya sen gel; Ya da ecel buyursun...




Ali ERDÝNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: