Ak düþmüþ siyah zülüflere
Belki sevmekten yoruldun
Kim bilir sevilmekten yoksunsun
belki beklemekten yorgunsun
Arada bir maziye dalýyorsun
Ya da çabuk yaþadýklarýndan soðudun
Beklediðin huzur gelmeyecek
Boþuna bekliyorsun
Fallarýn bile kapalý çýkýyor
Gözükmüyor mutluluk
Ömür dediðinde hýzlý geçiyor
Yeniden hayata nerden baþlanýr
Neresinden tutulur bilmiyorsun
Sen de boþ vermiþsin benim gibi
Daðýttýn iyice kendini
Bence kimse anlamadý seni
Olduðun gibi hiç biri sevemedi
Karlý daðda kardelen çiçeði yalnýzlýðýn
Piþmanlýklarýnda var
Yaþayamadýklarýnda...
Aklýn telefonda kalan yasaklarýnda
Parça pörçük yaþanmýþlýklarýn
Sevinçlerinden fazla acýlarýn var
Yine de sevmek güzeldi
Sevinçle beklemek onu düþlemek
Dalýp gitmek çok uzaklara
Umut etmek güzeldi
Þimdi kimselere güvenemez oldun
Arkanda býraktýklarýna dönmezsin
Geri gelenide buyur etmezsin
Artýk mutluluðu bekleme
Herkes yarý yolda býrakýp kaçtý seni
Geç anladýn yalan oluþunu aþklarýn
Sýrtýnda hançerle yaþadýn
Koynunda yýlanda besledin
Karnýndan tekmede yedin
Hep kendini avuttun
Þimdi çok yorgunsun
Rast makamýndan þarkýlar dinliyorsun
Anýlara dalýp gidiyorsun
Sevilmekten yoksun
Yarým kalmýþ aþklarýna yanýyorsun
BÝRGÜL AL 20-06-2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.