Nedense aramýzda buluttan bir perde var
Yýkýlmýyor can sýzým hüznün ördüðü duvar
Ruhun çok uzaklarda ellerinse yabancý
Sözle öz örtüþmüyor her biri farklý kulvar
Bir þehrâyin yangýný içimden her geçiþin
Vuslattan avdet deðil gözlerimden kaçýþýn
Öyle girift bir hâl ki þah ile mat iç içe
Gül kokusu yayýyor gönle ateþ saçýþýn
Sen ýrarken þehirden dâra çýkar kâinat
Zaman tersine akar koþan saate inat
Solarken ömür günüm solgun bakýþlarýnda
Kanamaksa aþk eðer mahþere kadar kanat
Vazgeçtim þafaklardan sen günbatýmýnda kal
Deðiþir belki birgün kaderimdeki minvâl
Can havli susuþlarým sükutunla mühürlü
Gidiþin bize deðil, bil ki âleme zevâl
Biliyorum bu sondu bir daha olmaz artýk
Yüreðimin yamasý þimdi devâsýz yýrtýk
Bir kez tebessüm etsen yazarken son þiiri
Ömrümce ekmeðime onu ederdim katýk
2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.