Kaðýda döktüðüm her tümcemde, aslýnda herkes var iken hiç kimse olamadý içimde. Bir ben vardým, birde bir baþka ben benden içeride. Gün oldu kavruldum ateþlerde! Gün oldu savruldum rüzgarlarda yaprak misali ama biliyordum ki her mevsim kendi çiçeklerini doðurur ve her insan kendi masalýný yaratýr kendi ezgisiyle... Þu rüya aleminde belki yoðrulurum, piþerim, ezilirim ancak tanrý þahidimdir ki gün gelir devran döner sevdalarýmýda kurþuna dizmesini bilirim... Ay olurum sonra, güneþ olurum, evren olurum, ben olurum... Karýþýrým topraða, bir çiçek olarak açarým yeniden ve her þey yeniden filizlenir ve her þey baþlar yeni baþtan, bir insaný sevmekle...
Heidenheim, 20 Haziran 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Madk65 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.