Sən mənim olmayan sevgilimsən, Sən həyat deyilsən, arzuladýðm bir ölümsən... Sən tikanlý gülsən: dərə bilmədiyim. Mənə yaxýn, məndən uzaqsan, hiss edib, görə bilmədiyim... Sən itirdiyim ünvansan: qayýda bilmədiyim. Sən də adi insansan, amma unuda bilmədiyim... Sən bitməyən düþüncəmsən, düþünərək çəkdiyim iþgəncəmsən. Sən eþqinlə mənə həyat verib, həyatýmdan çýxansan, Sevgi adlý dünya qurub sonra baþýma yýxansan! Sən... məni özümə unutduransan... yaþamaða ümid verənsən. Səni sevirəm... Sən niyə mənim olmadýn? .. -Bilmirəm... Sən — nə Allahýn haram buyurduðu qadýn, nə də haram içkimsən, Halalýmsan... Sən sadəcə , imkansýz eþqimsən, xəyalýmsan, məlalýmsan...
Zamir Erkin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zam-R Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.