En çok gözlerini sevdim Bakýþlarýný, þevkatini. Gözlerinin rengi; Sabah gün ýþýðýnda kahverengi Akþam güneþ batarken siyah... Ben siyahý, kahveyi çok seviyorum...
Yoksun... Parlayan yýldýzým söndü. Yüreðin ellerimde , En son halin gözlerimde. Sarýlamadým bile, Aðlayamadým bile. Göremedim , göremeden gittin Küçücüktüm, küçüktüm Hep içimde kaldýn.
Hatýrlýyor musun? Ödevlerime hep yardým ederdin. Ne çok kýzdýrýrdým seni Kalemi kafama batýrýþýn. Ya yemekte baðýrýþýn Zor geçerdi lokmalar Ah babacýðým... Hiç unutamam , unutamam Ne güzel dans ederdik, Saatlerce gülüþümüz... Kucaðýndan hiç inmezdim... Nasýl unutabilirim ki?
Senin gözlerini aldým, Benim idolum oldun, Benim yol gösterenim, Iþýðým, güneþim... Bana verdiðin Sevgini daðýtacaðým Paylaþacaðým... Yolunda gideceðim..
Çünkü ben en çok babamý sevdim, Seveceðim...
CANAN DEMÝREL
Sosyal Medyada Paylaşın:
canandemirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.