TUTSAK VATAN
Sessiz cinayetlerin þifresiyim
Dökülür kaldýrým taþlarýna
Kaným yalnýzlýðýn tekeline
Kanlý silahlarla infilak etti umutlarým.
Yalnýzým yalnýzlýktan beter rüyalarým
Sessizim kimsesizim kimsesizlikte kararlýyým
Ayaklarýmda bin yýllýk esaretten kalan özgürlük
Öfkeliyim, öfkem keskin býçak gibi
Acýlarla daðýlan þafaklarda
Kilitli kalmýþým kendi yurdumda
Dünün aynasýnda üþümüþ yarýnlarým
Yarýnlarýmýn dünü gitse de bu rüyadan
Ben hala buradayým gidemem yurdumdan
Uzaklýk yoktur gidecek yeri olmayana
Belki düþer hükmüm boynumdan,
Özgürlük kazanmak çok zor uyanýncaya kadar
Bir kaç sokak ve cadde yaksam
Tutuþtursam özgürce tutsaklýðýmý
Devriyelere devredilmiþ asaletim
Tutsak yurdumun tutuksuz ahalisi ben
Kalksam yürüsem terlesem sarýlsam yurdumda
Biraz ekmek bir yudum su bir sigara
Belki uyanýr birileri bu vatan nerede diye
Bir gün kalemim kýrýlýncaya kadar
Hacý ÇATKIN
31.05.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.