Gidiyordum Sen uzuyordun gözlerimde... Bilinmezliklere doðru Sen bazen çarpý oluyordun Bense artý... Toplamda karýþýklýðýmýz eþit olmuyordu Çoðu eksilen biz oluyorduk... Ve bir þafak söküðünde Turuncu ben oluyordum Sen yer grisi toprak...
Baharlarýma sebep olan dar geçitlerin Sisli, puslu fýrtýnasýydýn Ben okþanasý yaban çiçeði… Bazen bir annenin acý aðýdýnda Göðsünden yankýlanýrdým Sancýlanýrdým, Bazen de koyu hayallerimden Bir güneþ batýmýnda ben mavi oluyordum Sen düþ kýrýðý sebebim…
Ým –kan-siz… Alameti oluyordun kan basýncýmý zorlayan …sizliðin.
Sonra ansýzýn unutulduk birbirimizden Her resim arkasýnda kalan sözler gibi… Rüzgarlar kýrarken dallarýmýzý Daðýldýk kum tanesince Ve adýna “imkânsýz” aþk dedik. Ým-kan-siz
ÝMKANSIZ/2011-H.R
Sosyal Medyada Paylaşın:
DemAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.