Bahçeye bakan penceresini açmýþ,
Bulutlarý seyrediyordu,
Bulutlar batýda kümesliðin tarafýna toplanýyor,
Kara yýðýnlar halinde hýzlý hýzlý gidiyorlardý,
Yýðýnlarýn ardýndan, týpký duvara asýlý
Silah takýmýnýn altýn oklarý gibi.
Beri yanýnda boþ gökyüzünün,
Güneþin kocaman çizgileri geçiyor,
Geri kalan, bir çini gibi bembeyazdý.
O sýra da bir rüzgâr çýnar aðaçlarýný eðdi,
Birden yaðmur yaðmaya baþladý
Yeþil yapraklar üzerinde, pýrýltýlar çýkarýyordu,
Derken, güneþ yine göründü.
Tavuklar gýdaklýyor, serçeler nemli fundalýklarda,
Kanatlarýný çýrpýyorlardý.
Kumlarýn üzerinde sular süzülürken
Akasyanýn pembe çiçeklerini de,
Sürükleyip götürüyordu.
Elais kim bilir ne kadar uzakta þimdi o? diye düþündü,
Her zaman olduðu gibi saat altý buçukta,
Tam yemek sýrasýnda gelmesini beklediði,
Yeþil gözlüsünü hatýrladý.
Üzgündü,
Düþünceli, dalýp gidiyordu,
Sakin, sade onsuz yaþadýðý köy manzarasý evinde,
Bir kere sevmiþ asla unutamýyordu.
Lokantalarda nefis yemekler yerler,
Maskeli balolara giderler!
Þampanyalar içerler,
Rengârenk elbiseler, güzel kokular sürerdi.
Ama hepsi mazide kalmýþ tozlu raflardaydýlar.
Elais düþündükçe düþünür,
Düþündükçe dalar dalar giderdi..
Sami Arlan..
Resimde yaramaz Torunum ( D E N Ý Z )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.