SENSİZLİK
Çöktü yine içime sensizlik korkusu..
gözlerimin daldýðý yerde arýyorum seni
bu korkuyu yenemeyeceðimi bile bile
içimden yine seninle olma hayallleri
kasýp kavuruyor içimdeki benliðimi
daha önce seninle deðildim bunu biliyorum
çabalasam seni unutacaðýmýda biliyorum
ama içimde tarifini ve adýný bilmediðim bi korku
kimi yanlýzlýk korkusu diyor kimi ise sensizlik
þimdi gitmek kelimesini ezberlemiþ dilin
elimde seni sevdiðimi sölemekten baþka çarem yok
sevgimi söylesemde sende bunu anlýyacak
bir benlik yok
evet saniyeler gectikçe içimde büyüyor sensizlik korkusu
o kadar acý veriyor ki bu süreç bana
azrailin can almasýný beklemek gibi
israfilin sura üflemesini beklemek gibi
yakýyor benliðimi sensizlik korkusu
o kadar yakýyorki canýmý. o kadar korku veriyorki
yusufça sultan olmak varken zindanlarda sürünmek gibi
yazýldýðý gibi kolay deðil sensizliði yaþamak
seninle olmak varken sensizliðe muhtaç olmak
dalýnda meyve olmak varken daldan düþüp seni yerden izlemek
ayný sayfada iki cümle olmak varken ayrý sayfalarda
birbirinden çok farklý iki kelime olmak
çok acý veriyor sensizlik cok yakýyor bu caný
cok yakýyor benliðimi sensizlik ...
sensizlik güneþi doðmayan gün gibi karanlýk
sensizlik yýldýzý olmayan gece gibi ürkütücü
sensizlik çiçeði olmayan orman gibi renksiz
sensizlik tuzu olmayan yemeði gibi tatsýz
sensizlik yaðmura aciz kalmýþ bir toprak gibi aciz
sensizliðin yorgunuyum ben tut ellerimden
hayat ver bana ve unutma seni sensiz yaþamak en kötü kader.....
"M"E"H"M"E"T"K"A"R"A"K"U"R"T"
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.