GİT! (ME)

Piþmanlýðýn mavisi, bakýþýndan okunan;
Gözlerin toprak kokar, yaðmur ertesi vakit..
Rengi yok ayrýlýðýn, gölgesidir dokunan;
Gökkuþaðý bekleme, siyah demlenmeden git..


Söz vedaya uymuyor, zorlanýyor heceler,
Ayným seni unutsa, hatýrlatýr geceler,
Her düþte ayrý cellat, ölümden bilmeceler,
Boynunu vurdurmadan, gözümü açmadan git..


Yüzünü ele verdi, döküldü aynada sýr;
Kaç ziyan yýl var aþkta, s/özü yutan kaç asýr;
Altýna istiflenen, gerçeðe doydu hasýr;
Söylediðin yalanlar, boyunu aþmadan git..


Kelimeleri topla, sözünü dökme sakýn,
Benden af diliyorsun, bense isyana yakýn,
Hiç deðilse giderken, onuru maske takýn,
Kalan bir tek selamý, dilimden almadan git..


Adýmýn bir kararlý, bir yolundan cayýyor;
Vedan da aþkýn gibi, hep yerinde sayýyor;
Bu ümîdin kinimi, boðazýma dayýyor;
Nefretim ilmik ilmik, düðümü çözmeden git..


Yýllardýr uyuttuðun, masallarý anarým;
Gamzenin gölgesinde, son alevle yanarým;
’Aþkým’ diyen sözüne, bir kez daha kanarým;
Hatýralar yitmeden, ben senden geçmeden git..


Ha seni kandýrmýþým, ha kendime yalaným,
Bakma sakýn yüzüme, vîraneyim, talaným,
Yaþamama yeter mi, senden arda kalaným,
Her gün/âhýn peþine, tazelenmesin akit;
Gururu yok saymadan, sana yalvarmadan git..

Sosyal Medyada Paylaşın: