YALNIZLIĞIN BİLANÇOSU:

I


Herkes kendi yalnýzlýðýndan bakar kendi kalabalýðýna
ve yorulur, yoðrulur yalnýzlýkla, yalnýzlýðýn hamurunda..

herkesin yalnýzlýða hüküm giydiði bir yerde,
kimileri kölesidir kendi yalnýzlýðýnýn..
kusur deðildir, ama kusursuzdur yalnýzlýk!

herkes kendi yalnýzlýðýna bir kalabalýk yamalamakla meþgul-
ve kimisi savrulmuþ, paramparça yalnýzlýðýnda periþan!..
morarmýþ þarkýlar, boðulmuþ þairler, içli þiirlerde..
bir þiir yazýlmalýydý oysa hiçbir kalabalýðýn yeltenemediði
ve hiçbir kalabalýðýn kirletemediði yalnýzlýklara, þiirsel bir taným bulunmalýydý.

Kimse bilmeyebilir, günlerin eþiðinde her akþam yeniden doðurduðumuz yalnýzlýktýr!..
kendini çoðaltmak var doðasýnda her gün biraz daha...her gün biraz...
çünkü, upuzun kalabalýklarýn peydahladýðý yalnýzlýklardýr..
herkes yalnýzlýðý kadardýr kimi zaman kaybolduðu, çoðu zaman kendini bulduðu
herkes kendi yalnýzlýðýna hüzün tokuþtururken, herkesin birbirinden sakladýðý yalnýzlýktýr..
’kendi gerçeðinin acýmasýz yasalarýna kilitli’ potansiyel bir orospudur yalnýzlýk
en çokta þairlerde biriken, kendini eskitip sonra yenileyen, yenilmeyen.
çünkü yalnýzlýða entegredir þairler...

herkes sever yalnýzlýðýný bir zaman
dünyanýn neresinde yaþarsanýz yaþayýn, kimseye ödünç veremeyeceðiniz
ve size ait olan bir yalnýzlýðýnýz vardýr.

çarmýhlara çivilemeli yalnýzlýklarý, yoksa özgürleþemezsiniz yalnýzlýk metotlarýnda
bir çoðu boyun eðer, itaat eder içindeki duvarlarý yumruklayan, þakaklarýnda zonklayan yalnýzlýða..
çünkü hedefini ýskalamayan bir suikastçýdýr yalnýzlýk!..

II

herkes saklayarak sana yalnýzlýðýný, karýþtýlar kalabalýklara
avuçlarýnda çalýnmýþ öksüz umutlarýn ve tutsak yaralarýn
þehirler arasý hüzünlerin ve son sefer sayýlý ayrýlýklarýn
sen, sadece susacaksýn, bu senin tek gerçeðin..

çok aþk baþlar ve biterdi beklenmedik ayrýlýklarda
kederli ve savurgan rüzgarlarda
bizi teslim alan simsiyah kalabalýklarda
bitmeyen yalnýzlýklardýr..

III

yalnýzlýðýmdan kaçarken kendime yabancýlaþtým
bedeli yalnýzlýkta olsa yaþamak için amacýmdýn sen
kalbimde bu denli sýzýlar ve kanayan anýlar býrakmýþ olsan da
sana koþmaktan yorulmayacak, seni sevmekten caymayacaðým
çünkü her yolculuðum sen de baþlayýp, sen de bitiyor!..

IV

herkes toplayarak daðýlan yalnýzlýðýný sokaklardan, þehirlerden
bir yaradan, diðer bir yaraya gidiyorlar
irkilmiþ gözlerle bakarak birbirlerinin yüzüne..

herkes eskiyen yalnýzlýðýný giyinerek çýkýyor yeni sabahlara
insan yeniliyor yalnýzlýklarda / yalnýzlýklar yenileniyor yeni çaðda
travestilerin kayýp sosyal kimlikleri, yaralý bilinçleri ve zulalarýnda melankolik yalnýzlýklarý!

V

pardon!
hanýmefendi bu yalnýzlýk sizin mi?..

kadýnlar tarifi imkansýz aþklarda yalnýzlýða gebe kaldýlar/
sonra yalnýzlýðýn hesabýný tutup, yalnýzlýk cepheleri oluþturdular
esrik anýlarla ve yaralý düþlerle
rüyalarý köhnemiþ kadýnlarýn irileþen yalnýzlýðý;
sýðmayacak kutsal kitaplara sýðmayacak!..

sahi, kaç paradýr bir gecelik aþklar?..

yalnýzlýk bitmez bu yüzden dinmez üþümelerimiz
sorgulayýp, suçladýðýmýz yalnýzlýk trajik gülümsemelerde
bu kez yalnýzlýðýna tahammüden kastedilen, failin maktulü meçhuldür!..


VI


uzun ve yoldaþsýz yolculuktan geliyorum
þakaklarýmda intihar eden bir sevda
dudaklarýmda yetim bir þarkýdýr yalnýzlýk

ertelenmiþ bir çýðlýktým yankýmý aramaktan geliyorum
’belleðin kurþuni fanusunda’
vur emriyle aranmaktan geliyorum, muhbir sevdalardan
ve þiirlerimden nasiplenen, yaralarýma sýzan orospulardan
orospular ki, yalnýzlýðýn vazgeçilmez oyuncularýdýr...
yalnýzlýklarýyla meþhur olmaya adaydýrlar!

upuzun yalnýzlýklardan geliyorum-yasaklanmýþ bir aþkýn cehenneminden!..
kapanmayan yaralardan, doyumsuz açlýklardan
ardýmda upuzun yenilgiler
kulaklarýmda anamýn boðuk ve enkaz sesi
’en emin yol Tanrýnýn yoludur oðul’

ateþlerden geliyorum, küllerim, küllerim kimsenin iþine yaramaz
öfkelenip küfrettiðim, arsýz, bezgin ve bozgun ayrýlýklardan
ve þairlerin çürütüldüðü çaðlardan geliyorum-
o yüzden yalnýzlýðým hiçbir kalabalýða sýðmayacak!..

VII

kendi yasalarýna yenilmiþ þehirlerden geliyorum
pusuya düþürüldüðüm uçurumlardan
ve yalnýzlýðýn renksiz soðukluðundan

anamýn boðuk ve bozgun sesiydi hayat
babamýn hiç dinmeyen aðrýlarýydý;
her ikiside çocukluðumdan artakalan kederlerimdir
inanýn, lunaparklar yetmeyecek çocuklarýn yalnýzlýðýna!.

/senden artakalan, ajandamýn arasýna sýkýþtýrdýðým soluk ve yorgun suretin
ansýzýn neler gider ve neler kalýrdý geriye/kalýntýlar yetmeyecek gitmelere!../

þimdi uzak gölgesindeyiz el deðmemiþ delikanlý sevdalarýn
sado-mazoþist, þiddet baðýmlýsý kitleler negatif enerji depolamaktalar
þiirle ve þairlerle uzlaþýp, kucaklaþamadýlar!..
politik idealleri her silahlý çatýþmada kendilerini vurmaktý!..

VIII

kan sýzýyor düþlerimden, yaþamýn türküsünden ölüm!..
bir yaným dicle, diðer yaným palandöken
iþte budur beni dengeleyen-
ateþ ile suyun, beyaz ile siyahýn kardeþliði
ve kardeþliði yalnýzlýklarýmýzýn

(’ve içimde gezerim ucu sivri paslý bir býçakla
söylesem size söylerim ey ipini kendi gerenler:
kedere kederle, aðrýya aðrýyla karþý çýkarým!..’)


(Birdal ERDOÐMUÞ/2007)


Sosyal Medyada Paylaşın: