Yoksun Artık

Yoksun Artýk


Ölü fikirlerim küflenirden ardýndan
Güneþin yanýk yüzü soyunuyor ansýzýn
Bereketsiz vuslat yas tutarken gözümde
Nefretimle mezar kazýyorum yüreðime

Susuz dudaklarým yetim kalýrken sevgisiz
Uykusuz nöbetlerim kývranýrken sen diye
Dipsiz kuyu oluyor yalnýzlýðým girdabýnda
Mucurlu yollarda kanayan yorgun ayaklarým
Gölgesinden korkar oldu artýk adýmlarým

Salla istersen hamaklarda kundaklanmýþ düþlerimi
Ninniler yerine aðýtlarýmla uyut, uyut beni
Nasýr tutarken kalýplaþmýþ fikirlerim
Bir bilmecenin ortasýnda bulurum kendimi

Sulu gözyaþlarým karýþýrken yaðmurlara
Asileþir kalemin kusarken beyaz sayfalara
Aþk dili öyle bir uyuþturur ki sevdiðim
Füzen kalemi çeksen de kaþýna

Eriyen hayallerimin sebebi sen deðil misin?
Susmayý öðretiyorum gecenin gözyaþlarýna
Solan tenime çið olup düþerken
Bir kara kutu olurken benliðim
Yoksun artýk baharýmda yoksun artýk sabahýmda
Yoksun Artýk

Remziye Çelik
Yorum Bayram Yücel Ablam canýmsýn benim yorum için çok teþekürler .

Sosyal Medyada Paylaşın: