seni sol yanıma ben sapladım
þimdi dünyayý bir kenara býraktým
açtýðým düþlerin içine çiçek gibi yerleþtirdim bizi
belli belirsiz hediyeler olup sahiplerimizi bulacaðýz
izlediðimiz usulca sessizlik bizim
ayný yerde ayrý da olsak huzur bulacaðýz
anladým benim mutluluðummuþ sensizlik
armaðaným olsun þimdi sana gelenler
seni onlara ben býraktým seni sol yanýma ben sapladým
bir tablonun derdi duvarý ýsýtmak renkleriyle
ne rengim vardý ne üzerime vurulan fýrçan
kilim gibi yerlere serildi sandýklarýmdan kalanlar
ucundan tut kýrýlmýþ yalnýzlýðýmýn
yanarsa elin seni ýslak koynuma alýrým...
annenin yavrusunu koklarcasýna
saçlarýný kokladým karanlýðýn, derdim hissetmekmiþ seni
üst üstte koyduðum sevinçlerim kanatlanmýþlar
beni terk ettiðini ilk onlardan duydum ....
ne aðýr þimdi ne aðýr düþler
çürümüþ gözlerimle yýrtýlmýþ resmin objesiyim
aynalar düþmaným sabahlarým hep gece
karanlýk bende gizli üstümde senden kalan hecelerle
beynimdeki senlerin nedenleriyle uðraþýp
kendimi bitirmek için geldim bu gece...
bana armaðanýn olsun yalandan yere söylediðin son iki hece....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.