Yine akþam oldu, gün karanlýða yenik..Bende duygularýma.. Dinlediðim melodinin ritminde görselliðinde kaybolmaktayým.. Caným acýmýyor.. Sadece anýmsýyorum seninde benimde haklý olduðumu.. Beklentilerimiz, birbirimize olan güven eksik olunca olmuyor be MARTIM.. Helede geçmiþte býraktý isen bir kaç yalan.. Ýþte o bir kaç yalan büyüyüp, büyüyüp dað oluyor.. Ve yürekte ki çakýl taþlarý..Batýyor, acýtýyor; Senin beklentilerine, Benim güvensizliklerime tuz biber olup, çok seviyorum dediðin anda, týkýyor boðazýna, söylemek istediklerin, her þey yarým kalýyor ayný biz gibi.. Veda bile edemiyor insan.. Sabrýn sýnýrlarýný zorlamak için çok sevilmek, sevmek gerekiyor.. O da olamadýðýna göre ne çok sevmiþ ne sevilmiþiz.. Yine de veda edemedim be martým, öðlece sustum.. Her daim de susacaðým..
Sosyal Medyada Paylaşın:
eceacar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.