Ellerim yalnýz Ellerin ellerimden uzak Utanýyor gözlerim Gözlerin olmayýnca Çýrýlçýplak
Bir hal aldý beni Yalnýzlýk benzeri Bir çift kelimeye saplandým dün Bugün olmak bilmiyor Dün geçmiyor
Susuyorum karþýnda Gözlerine saklanýyor sesim Ýfade edemiyorum belki kendimi Ama böyle daha güzel Karþýnda olmak bile güzel Bu bile yeter
Sýkýþtýrýyor anýlar beni bir duvar dibinde Birden bire Ben yürürken kaldýrýmda Çekiyor beni bir köþeye Ve baþlýyor iþgal Tek tek Hücre hücre
Söyleyemiyorum Þarkýlar sensiz anlamsýz Þiirlerimin sonu gelmiyor Her cümle yarým Her kelime yapayalnýz
Susuyorum bende karþýnda Güneþ kendini çekiyor Ay birkaç bulutu bahane edip Gecelerime uðramýyor Iþýðýn zerresi yok be sevgilim Hiçbir þeyim kalmadý Her þey sen yoksun diye yok
Mustafa Özkan Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.