bana sen kalsın ömrüm gitse ne olur..

haktan gelen naðmelere açýk bir kalp

sana yalnýzca ilham olarak uzanacak

ne sararan ömürler gem vurabilecek duygularýna

ben oldukça

ne de feryatlar susacak gökyüzünü saran

sen sustukça

kaç bilinmezlikten geçerek eðrildim dövündüm

tunç taraklarda þekle sokuldum

bilmediðim kelimelerle sevgiyi anlatmak kadar zordu sen olmak

uyku uyanýklýk arasý arafta kalan tüm annesiz çocuklar

seni sayýklar

lakin kim bilir ne zordur sen gibi sayýklanmak

haktan yana olmaktý anabilmek her aný seyyalede seni

anmak içimde ürpertidir ashabý kehfe açýlan son maðara

ýþýk hüzmeleriyle uzanan üç yüz yýllýk öykülerden güneþ taþýrým ellerimde

yeter ki ýzdýraplar uðramasýn kýyýna ben beklerim bin yýl seni

yollar ömrüme uzanýr biri biter öbürü çýkar aðara aðara

ellerimde taþýdýðým güneþler yakmaz içimdeki aþk varken beni

git gel, mevlam ol, yardýmcým ol

anlamak için beni,

bir kez deðil bir an ben ol,

sen Þems’in iniltisisin

Mevlana’dan bana satýrlar arasýna sýðýnarak kalan

ne olursan ol gel diyenin feryadýna kulak ver

düþer hatýrana belki de benden bir kaç kýrýk mýzrap

bam telinden ses verir sana kitapsýz kalan son kelimelerim

ben oluþun benden öte beni ben yapan azap

istemez düþme gözümün ýþýðýdan

sen bana aldýrma dik tut baþýný

ilksin sonsun arþ-ý alada masumca uyuyakalan

ve þiirimin son mýsrasýna deðdir iç acýtan gözyaþýný

sen yeter ki sen

Sosyal Medyada Paylaşın: