GÖNÜL USLANMAZ
GÖNÜL USLANMAZ
Bir yetim aðlýyor, gözleri yaþlý
Hayat son girdaptýr, dikenli taþlý
Bir yar sevmiþtim ben, baygýn bakýþlý
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz
Bu yara kanýyor ,merhemi nerde
Tebessüm etsem de kuþ ile kurda
Kalplerde, sevginin bittiði yerde
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz
Bu hýrçýnlýk, nerden çýktý bilemem
Göçmen kuþuyum ben dalda kalamam
Beni merak etme, artýk gülemem
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz
Huzur verir mi gül ,kýrýk gönlüme
Efsane yapmýþtým, seni ömrüme
Kader çizgisinde ,çýktýn yoluma
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz
Þiirler yazmýþtým, seversin diye
Bu kadar cefalar, bilmem ki niye
Nefret ile kini, yazsaydýk suya
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz
Buzdaðý da erir günü gelince
Küskün güller açmaz gövde solunca
Çýlgýnca sevdalar, mazi olunca
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz
Bir dünya yanýyor, haberin olsun
O tatlý düþlerim, mazide kalsýn
Keman aþka gelip Þarkýmý çalsýn
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz
AK ozaným, dünya Aþk için döner
Garip kalmýþ gönlüm, Sevdana yanar
Eridim mum gibi, ýþýðým söner
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz
10 Haziran 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.