Ýlk kez burada geçtin Mahallemden… Adýmlarýn, Ýlk kez, Bu kadar güzel öptü Kaldýrýmlarý… Kýrmýzý bir kelebek konmuþ, Dudaklarýný gördüm… Yine bu þehirde, Dev bir çýnar aðacýnýn Dalýndan düþmüþ Yeþil gözlerinin, Hayata intizar ettiðini duydum…
Biliyor musun? Varlýðýnla yaþýyor bu þehir, Benim gibi… Senin için, Yaþatýyorum onu… Her gece sen, Bulutlarda uyuduðunda, Ben dünyayý döndürüyorum… Güneþi pencerene doðdurmak zor… Kuþlara adýný ezberletmek, Yollarýnýn hepsini mahallemden geçirmek, Yaðmuru yalnýzca avuçlarýna düþürmek, Kar tanelerine ismini yazmak… Zor…
Ama biliyorum… Bir ayna bu þehir… Boðazdan bakan sen… Haliçte gördüðüm sen… Kýz kulesinde, Yine sen… Yine sen… Sen…
Ben, Sadece, Þehrin ardýndaki, Sýrým…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Tuncer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.