Yağmur Yürekli Çocuklar
Gök pusarýrdý önce süt maviliðini yitirerek
Yel çökerdi kuytusuna
Durur esmez, çekerdi kendini dinlenceye
Yaðmurcuk kuþlarý delice uçarlardý
Ondan bilirlerdi çocuklar
Sýðýnacak yer ararlardý kendilerine
Ve kara bir bulut çöküverirdi köyün üzerine
Birden kararýrdý hava
Sonra ýlýk bir yaðmur yaðardý ki
Bakýrdan boþalýrcasýna
Nisan yaðmuruydu o, yaðardý yaðabildiðine
Yamaçlardaki patikalardan, tozlu yollardan selcikler akardý. Selcikler; taþlar, çakýllar, kumlar arasýndaki tozlarý kucaklayýp kaçarak çukurdaki dereyle buluþur, sarý koca sele katarlarlardý kendilerini. Sarý sel de akýp giderdi aþaðýlara, orada büyük derelerle kucaklaþýp birlikte giderlerdi engin denizlere…
Nisan yaðmuru ya dinerdi çabucak. Hava açýlýr, gök yeniden mavileþirdi. Güneþ çýkardý yeniden, ýþýklar yollardý yeryüzüne. O zaman; dallarý, yapraklarý yýkanmýþ aðaçlar, yeþil yeþil çimenler, rengarenk çiçekler mutluluktan ne biçim gülerlerdi…
Kaçamayýp ýslanmýþsa kediler; pamuk patilerini yüzlerine sürüp yalayarak, dost köpeklerse titreþip silkelenerek temizlenirlerdi.
Karýncalar, týkanan delikleri açma uðraþý içinde, gurk tavuk sarý civcivlerin peþindeyken kuþlar çýkarlardý tüneklerinden, türküler söyleyerek kanat çýrpýp uçarlardý özgür göklerin yükseklerine…
Kuþlar, börtü böcek, kelebekler
Kuzular, oðlaklar, buzaðýlar
Taylar, sýpalar, malaklar
Fideler, çimenler, çiçekler
Ýþte yaþýyoruz diyen her þeyler
Ve evciklerinde bekleþen Ayþeler, Zeynepler, Fatmalar
Saçak altlarýnda gülüþen Aygünler, Zeyneller, Furkanlar
Kötülük öðrenmemiþler ki
Onlar yaðmur yürekli çocuklar
Kýzlar naylon terliklerini, oðlanlar kara lastiklerini çýkarýp yalýn ayaklarla, etekleri savrulan fistanlarý; dizleri, kýçlarý yamalý pantullarýyla el ele tutuþup fýrlarlardý dýþarýya ve “çýpýl çýpýl derecik, hani bana paracýk” diyerek hoplaya zýplaya karýþýrlardý billur sulu dereciklere…
Onlar çocuktular, çoktular
Fakirdiler
Parayla satýlan bir þey yoktu ki köylerinde,
parayý bilmezdiler
Düþmüþse paralý birinin cebinden beþ kuruþ,
bulurlarsa baba adamlara verecektiler
Karþýlýðýnda þeker deðil sevgi isteyecektiler
//
Küçülsem küçülsem küçülsem
Ah yeniden çocuk olabilsem
Þeker lokum istemiyorum
Yaðmur yürekli kalabilsem//
Tevfik Tekmen. Haziran/2011. Lüleburgaz/Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.