kaçýyorum köþe bucak
donmuþ hayalimde yavrum
beynimi tekmeleyen
simsiyah güzel bir kýsrak
gölgemden bile korkar oldum
uygunsuz bir zaman
ve sahipsiz bir mekanda
harika acýlarla doldum
düþünüyorum sezgilerle alev alev
yalnýzca bir an süren
sonsuz rüyalarýmda
esir bedenimi karýncalar kemiriyor
duþ yaparken sular neden yakýcý
kayýp bir evin tek sahibiyim
çalmayan zil kulaðýmda yankýlanýyor
çiçek sulamasýný hiç öðretmediler ki
söyleniyorum kabarmayan bir öfkeyle
sessizce ve ironik
yaþlý periler içimi dolduruyor
söyle onlara deðmez zahmete
ve ellerindeki yapraksýz güllere
erkekler aðlamaz demiþ birisi tatlým
kim demiþ dememiþtir diyemez
kendime inanmayý çoktan býraktým
geziyorum yürümeden gitmeden
ufuktaki ince burun sisli dumanlý
son hedefe varýr mý adýmlarým
yolda bir cenaze arabasý telli duvaklý
gözlerimi kapatmam kimin umurunda
zaten bakmýyorum ki her þey ayný
kocaman martýlar yas tutuyor sanki
özlüyorum dokunabilmeyi seslenebilmeyi
kaðýtsýz mektuplar yazdým olmadý
korkak kiþiliksiz bayaðý zavallý
ama herþeye raðmen biraz içten
birazcýk da dokunaklý
gece yarýsýnýn sarhoþ ayinlerinde
hýçkýrýk bile tuttu bir seferinde
yalanlarý doðrularý sevmiyorum
bugün ne olursa olsun tek baþýma
o karanlýk ve yýkýlasý ahþap iskeleye gidiyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.