YOKLUGUN

Ayrýlýgýn kaçýncý günü bilmiyorum.
Sensizlikte durmuþ zaman
Öyle bi ayaz býraktýn ki bana,gittiginden beri donup kalmýþ bütün hersey
ve ayrýlýgýn iþgalinden odama sýgýnýyorum
Yalnýzlýk yagmur gibi pencereme vuruyor,ben sýrýlsýklam ýslanmaktan korkuyorum

Sensiz soluyan cigerlerime inat,
bir nefes duman daha cekiyorum sigaramdan
Kagýdý kalemi alýyorum elime,
bitsin diye ha bire ayrýlýgý yazýyorum
kalemin mürekkebi tükeniyor,Kagýtlar yetmiyor
ama o kahreden ayrýlýk bitmiyor
Benim kaderimi yazan Allah’tan seni tekrar yazmasýný istiyorum
olmuyor
Kaderin mürekkebi ayrýlýkta tükenmiþ

Hatýralar canlanýrken,anýlar sýzýyor yüregime
Hatýrlýyorumda
Güneþin sarýsýný saçlarýndan ögrendim
Ýlkkez gözlerinde görmüþtüm gökyüzünü
Tek hece çýkmýþtý dilinden
Sen
Bülbüller gibi öpüsür
Dalga ve sahil gibi seviþirdik
Þimdi kabuslar giriyor yatagýma
Hasret terliyorum her gece sabaha kadar
Hayalini kana kana içsemde
Hiç bu kadar aç kalmamýþtým sevgine
hiç bu kadar yakýn olmamýþtým ölüme
ve bilemezdimki
ayrýlýðýn azrailin elinde bir kurþun olduðunu
Yoksun...Yokum...
Sosyal Medyada Paylaşın: