MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

20060927-esrarım
pathos13

20060927-esrarım


esrarým

-I-

“kutsal bir metinden çalýntý düþleri
gizlimde gezdirmenin onuruyla
bakýþlarým þimþek dolanýrdým
senden önce”


artýk kýblesini þaþýrmýþ bir mürit gibi aranýrým
için için sezilen bir felaketi önleyememiþ kahraman bozuntusu kisvesinde

gece kuytularýndaki dolanmalarýndan anlamalý
kendi içine çökmüþ üstüme geliþindeki cüretten ürkmeli
duvarlarýmýn arkasýna çekilip
esrarýmý korumalýydým

seninle çarpýþmamalýydým bir gece yarýsý
seninle örtüþmemeli
öpüþmemeliydi gözlerim


haddimi bilmek istemiyordum ki
hiç iþim olmamalýydý yeni çözümlemelerle
sýradan bir hayata aday olmak için eksilttiðim onca kendimden sonra
içimdeki gizil sürüngenin kuyruðuna basacaðýný
aklýný seveyim senin o cahil cesaretini kullanacaðýný

nereden bilebilirdim ki

uyutmak için onca cebelleþtiðim
sinir bozucu
o boþamýþ olduðum kendimi yardýmýma çaðýrmak zorunda býrakma beni
küstahlýðýmýn sýnýrlarýna ve yaþamýn dýþýna fýrlattýrma yeniden
pireler için yorgan yakmaktan býktým
bu saatte çýkma karþýma
“niye kimse anlamýyor beni”
olmasýn artýk

yeni kahramanlýklar
yeni oyunlar oynamak istemiyorum
bildiklerim yetiyor bana
OLdum ben

-II-

“…ve büyü bozuldu”


-derinlerindeki binlerce yýllýk hazineleri önüme seren
asla sonu gelmeyecek
sonsuz katmanlarý olan
kazdýkça zevkten dört köþe olduðum bir höyüktün-
olsaydý ne güzel olurdu


gençliðine raðmen biliyordun
hayret nereden biliyordun
sadece iþimize gelmediðinde “mýþ” gibi yaparýz oysa

sahici bir intihara giden yol nereden baþlar
“onu da biliyordum”
-bilinç kýrýlmalarýnýn burgacýndandý


algýlama sorunlarý yaþarken ben
intiharýn sahici yüzleriyle karþýlaþmamak için arka sokaklardan dolanýrdým
ama o gece nedense sular çok karanlýktý
ve ben ölebilecek kadar yaralý
bir süre öyle karþýlýklý bakýþtýk
biri birimize atfettiðimiz onca anlamdan sonra
ve ikinci kez biri birimizi affettik
çok eski iki dost gibi vedalaþýp çýktýk gecenin içinden

-III-

“…soul”

hani o ellerin ellerimde
gecenin bi yarýsý
iskelede karþýlýklý büyülenmiþ
büyük bir hayretle biribirimizin gözlerinin içine dalmýþ
kalmýþtýk ya

enfesti

sonra sen Ýstanbul taraflarýnda uzakça bir yerlere gittin
sonra telefonlarýn da
ucunda birileri yoksa ne denli can sýkýcý olduklarýný keþfettim
sonra yol duvar olmuþ
bir türlü gökten elma düþmemiþti

derken günlerden bir gün
o günmüþ meðer

sonra bir türküde nefeslerin karýþmasý geçmiþti de
dipsiz bir espri yapmýþtým

ve bir gece yarýsý
nasýl olmuþsa bir nefese evrilmiþtim

sonra sana Hilmi “git”i çekmiþtim de (*)
bakýþakalmýþtýk


tamam tamam biliyorum
sarhoþtuk
çok sarhoþtuk
çok çok hoþtuk
ertesi gün piþman olmayacaðýmýz cümleler kurmayý beceremiyor
ertesi günler biribirimizi nasýl karþýlayacaðýmýzý bilemiyorduk
ve ertesi geceler sonunda kavga etmeden ayrýlamýyor
kendimizi neremize saklayacaðýmýzý bilemiyorduk
iyi ki sizler vardýnýz

-IV-

“…kötüyüm ben”

karþýlaþmalarýmýz birer meydan muharebesiydi
biri birimizi ne denli yaralayabileceðimizi bilmeksizin
öncesinde hiçbir tedbirin alýnmadýðý saçma bir rastlantýya dönüþüyordu gözlerimiz diðerini fark ettiðinde
sonra sýradanlarýn muhabbetiyle girizgah yapýyor
biri birimizi kýrmamak incitmemek için
her defasýnda tedirgin ve ürkek
el yordamýyla ilerliyorduk

ne zaman ki
konuþmalarýmýzda
o büyümeye ayarlý gözlerin
siyahýn her tonunda
bana ýþýl ýþýl bakmaya baþladýðýnda
coþkunun koynuna süzülüyordum

sonra ne oluyorsa oluyordu
hep o kýrýlma anýný kaçýrýyordum
bakýþlarýnda belirmeye baþlayan
“bu da deðil”miþler uçurumum oluyordu
-ve ben susma beceriksizi


özel deðildim biliyordum
özeldim biliyordum
canlý hayvan borsasýydým
her akþamüzeri bi alan bulunuyordu
býçaklanýp kesiliyor
sonra da yenmeden etim murdar sokaklara
yol kenarlarýna atýlýyordum
sokak köpekleri bile burun kývýrýyordu
en çok buna bozuluyordum
her gece diyetimi ödüyor
muhakkak kanýmý akýtýyordum
düzenli olmaya bayýlýyordum
her þey tastamam
tam olmasý gerektiði yerde ve gibi
ve beni gidi ikizler burcu
kiþilik yarýlmam doðuþtan gelen bi güzellikti
baþka kimseyi gerektirmeyen
tek baþýma da çoðuldum ki
kendime hem baba hem oðuldum
hem katil hem maktül
“binlerce dansöz vardý”
benim iki yüzüm olmuþ çok mu
-ne çok garanticiymiþim meðer-
þiddetle harcýyordum içimdeki veledi
aklýmý seveyim
ihanetinde bile kutsanmýþ seremonik
gerçekçi ve dehþetengiz
akýldýþý ve duyarlý
sýradan ve kimliksiz bir yalan vardý

yalaným vardý ne kimseden az ne de fazla
katlanamazdým ki baþka türlüsüne

-V-

“seni gizlimde gezdiremiyordum
açýk da edemiyordum!”

ne çok ürkmüþtüm
ne çok yardýmýma koþan vardý
ne vakit dilim sürçse
iskender geliyordu mesela
ibnenin allahý


“yok abi o iþ öyle deðil” diyordu
oysa puþt biliyordu sapýna kadar
her þey aslýnda tam da öyleydi
ama iyi geliyordu

yüreðimin kýrýlgan yerleri üþüdüðünde
murathan geliyordu
“ne o nurhan, bi derdin mi var?”
onunla karþýlaþmak bile baþlý baþýna iyiydi, o bi taneydi
“yok abi” diyordum
“içimin yýkanmýþ taþlýklarýnda suyun serin tadý var, birazdan geçer”

kim demiþ “þiir kurtarmaz adamý”
ne vakit baþým sýkýþsa dünyanýn bütün þairleri imdada koþuyordu
bütün þiirleri içimi ýsýtýyordu

-VI-

“incinmiþ halim en ince halimdi”


kuyumcu ketumluðuyla iþlenmiþ þahane bir ölümü haketmiþtim

nurhan barut


(*) hem acýyým hem acýnýn
yalvacýyým ben
git!
benden yollara doðru
yollar sana dönmeden

…..

git!
benden yollara doðru
yollar bana dönmeden

Hilmi YAVUZ

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.