Söyle gülşen-i hüssüne kimler varıyor!

Zor geliyor
Yadetmek kifayet etmiyor,feryadým niye dinmiyor
Her lahzada gözlerim seðeriyor, acabalar an be an sinemde þekilleniyor
Gözlerim bizar birþekilde hazana tevessül ediyor, zemheriyi içimde yaþýtýyor


Hasret sinemde
Figan ettiren firkatin ruhumun sessiz derinliðinde
Kalbim umut için þevke gelince,kale dönüþen bu melalim sevinince
Gözlerim boþalýyor, yüreðimde fýrtýnalar baþlýyor, ah u feryadým yetmiyor


Ne oldu bu kalbime
Alýp göteren feyzin serdettiði kederli deruniliðine
Hüznün dilimi lal ettiren burukluðuna,içimi açýtan solgunluðuma
Nerdesin, hangi umudun eþiðinde yanarsýn, yar dedirten sevdanýn þiarýsýn


Yazamaz oldum artýk
Evet, kolum kanadýmda bir takat kalmadý sanki kýrýk
Ümitlenmek,nasibin kadrinde tefekküre çekilmek acziyetime açýlan aralýk
Yoksa aklým mý tutukluk yaþýyor, sevda karalara davet ediyor, halim sanki sanýk


Güneþ çekiliyor
Þevk-i umudum fersiz birþekilde hala nefes nefes kalýyor
Bu içinden çýkýlmayan feryadýmý kimseler bilmiyor, gözlerim ey Hak diyor
Sessizlik kendi içine çekiyor, kalan nefesim solgun bir yaðrak misali sürükleniyor


Bilmem ki ne ettim
Devasýna muhtaç olduðum elemi sinemde filizlendirdim
Hangi vecdin inhisarýnda bu kadar samimi olarak dirilmek için can çektim
Hevesler için mi bir gama girdim, emellerin girdabýnda ömrümü hebaya yöneldim


Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: